EnglishΣήμερα πιο εύκολο από ποτέ να προβάλλετε τους χάρτες οποιουδήποτε μέρους που θα θέλατε να πάτε με το αυτοκίνητο. Με τα πόδια είναι άλλο θέμα. Οι περισσότερες πόλεις και κωμοπόλεις δεν διαθέτουν χάρτες πεζοδρομίων και οι πεζοί συνήθως αφήνονται μόνοι τους: Μπορείτε να περπατήσετε από το ξενοδοχείο σας μέχρι τα εστιατόρια στην άλλη πλευρά του αυτοκινητόδρομου; Υπάρχει συντόμευση από το κέντρο της πόλης προς τον ένα αθλητικό στίβο; Και πώς θα φτάσετε στη στάση του λεωφορείου, τέλος πάντων;
Τώρα ερευνητές του MIT, μαζί με συναδέλφους από πολλά άλλα πανεπιστήμια, έχουν αναπτύξει ένα εργαλείο ανοιχτού κώδικα που χρησιμοποιεί αεροφωτογραφίες και αναγνώριση εικόνων για να δημιουργήσει πλήρεις χάρτες πεζοδρομίων και διασταυρώσεων. Το εργαλείο μπορεί να βοηθήσει τους σχεδιαστές, τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που θέλουν να επεκτείνουν την υποδομή πεζοδρομίων.
«Στα πεδία του αστικού σχεδιασμού και της αστικής πολιτικής, αυτό είναι ένα τεράστιο κενό», λέει ο Andres Sevtsuk, αναπληρωτής καθηγητής στο MIT και συν-συγγραφέας μιας νέας εργασίας που περιγράφει λεπτομερώς τις δυνατότητες του εργαλείου. “Οι περισσότερες κυβερνήσεις των πόλεων των ΗΠΑ γνωρίζουν πολύ λίγα για τα δίκτυα των πεζοδρομίων τους. Δεν υπάρχουν δεδομένα σχετικά με αυτό. Ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει αναλάβει το καθήκον να το χαρτογραφήσει. Φαινόταν σαν μια πραγματικά σημαντική τεχνολογία για ανάπτυξη, ειδικά σε ανοιχτό κώδικα τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλα μέρη.”
Το εργαλείο, που ονομάζεται TILE2NET, έχει αναπτυχθεί χρησιμοποιώντας μερικές περιοχές των ΗΠΑ ως αρχικές πηγές δεδομένων, αλλά μπορεί να βελτιωθεί και να προσαρμοστεί για χρήση οπουδήποτε.
«Σκεφτήκαμε ότι χρειαζόμασταν μια μέθοδο που μπορεί να είναι επεκτάσιμη και να χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικές πόλεις», λέει η Maryam Hosseini, μεταδιδακτορική στο City Form Lab του MIT στο Τμήμα Αστικών Μελετών και Σχεδιασμού (DUSP), της οποίας η έρευνα έχει επικεντρωθεί εκτενώς στην ανάπτυξη το εργαλείο.
Η εργασία, “Mapping the Walk: A Scalable Computer Vision Approach for Generating Sidewalk Network Datasets from Aerial Imagery“, εμφανίζεται διαδικτυακά στο περιοδικό Computers, Environment and Urban Systems .
Σημαντική έρευνα για το έργο διεξήχθη στο NYU όταν ο Hosseini ήταν φοιτητής εκεί, συνεργαζόμενος με τη Silva ως συν-σύμβουλος.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να προσπαθήσετε να χαρτογραφήσετε πεζοδρόμια και άλλα μονοπάτια πεζών σε πόλεις και κωμοπόλεις. Οι σχεδιαστές θα μπορούσαν να φτιάξουν χάρτες χειροκίνητα, κάτι που είναι ακριβές αλλά χρονοβόρο. ή θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν δρόμους και να κάνουν υποθέσεις σχετικά με την έκταση των πεζοδρομίων, κάτι που θα μείωνε την ακρίβεια. Ή θα μπορούσαν να δοκιμάσουν να παρακολουθήσουν τους πεζούς, κάτι που πιθανώς θα ήταν περιορισμένο στην εμφάνιση της πλήρους εμβέλειας των δικτύων πεζοπορίας.
Αντίθετα, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μηχανογραφημένες τεχνικές αναγνώρισης εικόνων για να κατασκευάσει ένα εργαλείο που θα αναγνωρίζει οπτικά πεζοδρόμια, διαβάσεις πεζών και μονοπάτια. Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αρχικά 20.000 εναέριες εικόνες από τη Βοστώνη, το Κέμπριτζ, τη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον – μέρη όπου υπήρχαν ήδη περιεκτικοί χάρτες πεζών. Εκπαιδεύοντας το μοντέλο αναγνώρισης εικόνων σε τέτοια σαφώς καθορισμένα αντικείμενα και χρησιμοποιώντας τμήματα αυτών των πόλεων ως σημείο εκκίνησης, μπόρεσαν να δουν πόσο καλά θα λειτουργούσε το TILE2NET αλλού σε αυτές τις πόλεις.
Τελικά το εργαλείο λειτούργησε καλά, αναγνωρίζοντας το 90% ή περισσότερο από όλα τα πεζοδρόμια και τις διαβάσεις πεζών στη Βοστώνη και στο Κέμπριτζ, για παράδειγμα. Έχοντας εκπαιδευτεί οπτικά σε αυτές τις πόλεις, το εργαλείο μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλες περιοχές του μετρό. άνθρωποι αλλού μπορούν τώρα να συνδέσουν τις αεροφωτογραφίες τους και στο TILE2NET.
«Θέλαμε να διευκολύνουμε τις πόλεις σε διάφορα μέρη του κόσμου να κάνουν κάτι τέτοιο χωρίς να χρειάζεται να ξοδεψουν πολύ χρόνο στην εκμάθηση του εργαλελιου», λέει ο Hosseini. «Σε συνεργασία θα το κάνουμε όλο και καλύτερο, ελπίζουμε, όσο προχωράμε».
Η ανάγκη για ένα τέτοιο εργαλείο είναι τεράστια, τονίζει ο Sevtsuk, του οποίου η έρευνα επικεντρώνεται στην κίνηση πεζών και μη μηχανοκίνητων στις πόλεις και ο οποίος έχει αναπτύξει πολλά είδη εργαλείων χαρτογράφησης πεζών στην καριέρα του. Οι περισσότερες πόλεις έχουν ημιτελή δίκτυα πεζοδρομίων και μονοπατιών για τους πεζούς, σημειώνει. Και όμως είναι δύσκολο να επεκτείνει κανείς αποτελεσματικά αυτά τα δίκτυα χωρίς να τα χαρτογραφήσει.
«Φανταστείτε ότι είχαμε τα ίδια κενά στα δίκτυα αυτοκινήτων που έχουν οι πεζοί στα δίκτυά τους», λέει ο Sevtsuk. “Θα οδηγούσες σε μια διασταύρωση και μετά ο δρόμος απλά τελειώνει. Ή δεν μπορείς να στρίψεις δεξιά αφού δεν υπάρχει δρόμος. Αυτό είναι που αντιμετωπίζουν συνεχώς [οι πεζοί] και δεν συνειδητοποιούμε πόσο σημαντική είναι η συνέχεια για δίκτυα [πεζών]».
Στην ακόμη μεγαλύτερη εικόνα, παρατηρεί ο Sevtsuk, η συνέχιση της κλιματικής αλλαγής σημαίνει ότι οι πόλεις θα πρέπει να επεκτείνουν τις υποδομές τους για πεζούς και ποδηλάτες, μεταξύ άλλων μέτρων μιας λαο οι μεταφορές παραμένουν μια τεράστια πηγή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
«Όταν οι πόλεις μιλούν για μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα από το να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με τις μεταφορές», λέει ο Sevtsuk. “Ολόκληρος ο κόσμος των αστικών δεδομένων για τη δημόσια συγκοινωνία, τους πεζούς και τα ποδήλατα είναι πραγματικά πολύ πίσω από [ τα δεδομένα οχημάτων] σε ποιότητα. Η ανάλυση του τρόπου λειτουργίας των πόλεων χωρίς αυτοκίνητο απαιτεί αυτού του είδους τα δεδομένα.”
Από τη θετική πλευρά, προτείνει ο Sevtsuk, προσθέτοντας ότι η υποδομή πεζών και ποδηλάτων “γίνεται πιο επιθετικά από ό,τι σε πολλές δεκαετίες στο παρελθόν. Τον 20ο αιώνα, ήταν το αντίθετο, θα αφαιρούσαμε πεζοδρόμια για να δημιουργήσουμε χώρο για δρόμους με οχήματα . Βλέπουμε τώρα την αντίθετη τάση. Για να αξιοποιήσουμε καλύτερα την υποδομή πεζών, είναι σημαντικό οι πόλεις να διαθέτουν τα δεδομένα δικτύου για αυτήν. Τώρα μπορείτε πραγματικά να πείτε πώς μπορεί κάποιος να φτάσει σε μια στάση λεωφορείου.”
Πηγή άρθρου: https://news.mit.edu
