EnglishΤο 2016, ο νικητής του βραβείου Pritzker Alejandro Aravena ανακοίνωσε ότι η εταιρεία του ELEMENTAL, είχε αποδεσμεύσει τα δικαιώματα για τέσσερα από τα έργα κοινωνικής στέγασης., και όλα τα σχέδια θα ήταν διαθέσιμα στο ιστότοπό του για δημόσια χρήση. Στόχος του Aravena ήταν να ξεκινήσει ένα κίνημα στο οποίο οι αρχιτέκτονες θα συνεργάζονταν για να αντιμετωπίσουν τις παγκόσμιες προκλήσεις σχετικά με τις ελλείψεις κατοικιών και την οικονομική προσιτότητα, ειδικά λόγω της αυξημένης μετανάστευσης. Τα κοινά σετ σχεδίων και η περιγραφή των αρχών του έργου παρέχουν στους αρχιτέκτονες την απαραίτητη τεκμηρίωση για την κατασκευή ενός σπιτιού χαμηλού κόστους, ενθαρρύνοντας τους σχεδιαστές να κάνουν το ίδιο με την εργασία τους, τους εργολάβους να βοηθήσουν στην κατασκευή αυτών των σπιτιών και τις κυβερνήσεις να αλλάξουν τη σκέψη τους πώς μπορούν να προσεγγίσουν τη μαζική αστικοποίηση. Έξι χρόνια αργότερα, πώς έχει προχωρήσει η έννοια της αρχιτεκτονικής ανοιχτού κώδικα και πώς έχει επηρεάσει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα από τότε;
Η πρωτοβουλία των Aravena και της ELEMENTAL να ανοίξουν τον κώδικα σε τέσσερα από τα έργα τους, τα Quinta Monroy, Villa Verde, Lo Barnechea και Monterrey, ήταν σίγουρα επωφελής για τις κοινότητες που αντιμετωπίζουν σημαντικούς περιορισμούς στην κατασκευή, τη χρηματοδότηση και τη δημόσια πολιτική. Ήταν μια επίδειξη για να δείξει τα οφέλη του να γίνει η αρχιτεκτονική ένα επάγγελμα που επικεντρώνεται περισσότερο στη συνεργασία και την ανταλλαγή πληροφοριών. Τόσο τώρα, όσο και στο μέλλον, άλλοι επαγγελματίες ελπίζουν ότι αυτή η ιδέα θα είναι πιο mainstream και απελευθερωτική για το σχεδιασμό και θα ανατρέψει πλήρως τις διαδικασίες που συχνά καθυστερούν και περιπλέκουν την κατασκευή.
Η αρχιτεκτονική ανοιχτού κώδικα είναι μια ιδέα που έχει πάρει πολλές μορφές τις τελευταίες δεκαετίες. Καθώς ο κλάδος της στέγασης συνεχίζει μια αλλαγή παραδείγματος – όχι μόνο στα στυλ και στις διαδικασίες μέσω των οποίων χτίζουμε, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο οι κάτοικοι έχουν αυξανόμενη επιρροή στους τύπους κατοικιών στα οποία θέλουν να ζήσουν. Η κίνηση DIY ή “Do It Yourself οδήγησε στο κίνημα της αρχιτεκτονικής ανοιχτού κώδικα , αφαιρώντας ορισμένους ρόλους των κατασκευαστών στη διαδικασία σχεδιασμού και κατασκευής. Με πιο ελεύθερα διαθέσιμα σχέδια, renders και οδηγίες για τον τρόπο αντιμετώπισης έργων μικρής κλίμακας, ο σχεδιασμός έχει γίνει πολύ πιο γενικευμένος. Σε συνδυασμό με την άνοδο του Διαδικτύου, η αρχιτεκτονική ανοιχτού κώδικα έχει γίνει πιο ευρέως διαθέσιμη και επαναχρησιμοποιήσιμη. Έχει τη δυνατότητα να διαταράξει τις σχέσεις μεταξύ αρχιτεκτόνων και καταναλωτών, αλλά και να δημιουργήσει νέες λύσεις για μια συνεχιζόμενη στεγαστική κρίση. Αυτό έχει γίνει επίσης ένα εργαλείο δημόσιας διδασκαλίας, εξηγώντας σε όσους δεν έχουν εξειδικευμένα πτυχία σχεδιασμού πώς να διαβάζουν σχέδια και να κατανοούν το χώρο με τρισδιάστατο τρόπο.
Η αρχιτεκτονική ανοιχτού κώδικα έχει ήδη υπάρξει και με άλλους μικρότερους τρόπους. Πολλοί ιστότοποι φιλοξενούν πλέον λεπτομέρειες σχεδίων αρχιτεκτονικής, μπλοκ CAD και φιγούρες κλίμακας για renders μετά την παραγωγή που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Έχουν την επιλογή να ανεβάζουν μεμονωμένες εργασίες και να δανείζονται από άλλους – συχνά δωρεάν. Αλλά η αρχιτεκτονική ήταν ιστορικά ένα επάγγελμα για τους λίγους εκλεκτούς, και εξαιτίας αυτού, θεωρείται πολυτέλεια στην οποία δεν μπορούν να συμμετέχουν όλοι. Σε ένα άρθρο που έγραψε ο Carlo Ratti για το MIT σχετικά με το θέμα της αρχιτεκτονικής ανοιχτού κώδικα , σημειώνει ότι μόνο το 2% περίπου των παγκόσμιων κατασκευαστικών έργων σχεδιάζονται από αρχιτέκτονες. Μέσω του ανοιχτού κώδικα η αρχιτεκτονική μπορεί να προσφέρει, τα κτίρια μπορούν να εξυπηρετήσουν καλύτερα τους χρήστες και όχι τους προγραμματιστές που επωφελούνται από τα κέρδη τους. Από την άλλη πλευρά, η ικανότητα της αρχιτεκτονικής να συντάσσεται από όλους σημαίνει ότι υπάρχει πλέον μια πρόσθετη συζήτηση σχετικά με τις ανάγκες των οποίων πρέπει να καλύψει ένα κτίριο.
Η ισορροπία μπορεί να είναι στη μετατόπιση του ρόλου του αρχιτέκτονα σε αυτόν που σχεδιάζει το πλαίσιο και τις διαδικασίες που μπορεί να ακολουθήσει ο απλός πολίτης. Ακόμη και εκείνοι με πολύ περιορισμένες γνώσεις θα μπορούν να καταλάβουν από πού να προμηθευτούν υλικά, πώς να τα κατασκευάσουν και ποιος μπορεί να τους βοηθήσει με τη συναρμολόγηση – ουσιαστικά οδηγίες για ένα τεράστιο σετ Lego. Ορισμένοι επικριτές ισχυρίζονται ότι αυτή η διαδικασία δεν θα λειτουργήσει και ότι ο λόγος για την αποκλειστικότητα της αρχιτεκτονικής προέρχεται από το γεγονός ότι υπάρχει μια τόσο σημαντική διαδικασία για τη λήψη αδειών και από την ευθύνη που προκύπτει από τη σφράγιση σχεδίων για τη διασφάλιση της δημόσιας ασφάλειας.
Ενώ η χειρονομία του Aravena άνοιξε την πόρτα για να συνεχιστεί η συζήτηση σχετικά με το πώς μπορούμε να κάνουμε την αρχιτεκτονική πιο προσιτή για όλους, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι συμφωνούν ότι η αρχιτεκτονική κατανοείται καλύτερα μέσω της εξερεύνησης της μάθησης και της πράξης. Όσο περισσότερο προσπαθούμε να μοιραζόμαστε πληροφορίες και να καθοδηγούμε ευρέως πώς να οικοδομήσουμε, τόσο καλύτερη μπορεί να γίνει η κοινωνία μας.
Πηγή άρθρου: https://www.archdaily.com/
